Ben, Türk dili ve edebiyatı öğretmeniyim. Lisede de eşit ağırlık öğrencisiydim. Sınava girdiğim sene matematik dersinden 45 soru çıkıyordu ve ben sınavda 33 soru yapmıştım. Matematiği 0 (sıfır) bir öğrenci olarak nasıl bu başarıyı elde ettim size, kısaca bu serüvenimi anlatmak istiyorum. ( Matematik öğretmenlerinin genellikle, matematiği zayıf bir öğrenciyi anlamamasının sebebi sanırım hayatında hiç bir zaman matematik dersinde zayıf kalmış olmamasıdır, diye düşünüyorum. Yani kısacası damdan düşenin halinden damdan düşen anlayacaktır, kanaatindeyim.)
Lisede matematik derslerinde genellikle dersleri sıkı takip eder ama çoğunlukla dersleri anlamakta çok zorlanırdım. Malum üniversite sınavı gelip çatınca da en büyük kabus olarak karşıma matematik çıktı. Bir sürü konu var. Hemen hepsi birbiriyle bağlantılı, birisini anlamayınca da diğeri olmuyor. Konular çok hızlı ilerliyor ve ben takip etmekte zorlanıyorum. Önceleri doğal olarak moralim gerçekten de çok bozuldu. Türkçe ve sosyal derslerinde ne kadar iyi olsam da matematik yapamadığım için istediğim puanı bir türlü yakalayamıyordum. İşte o an bir yol ayrımında olduğumu fark ettim ya devam edecektim ya pes edecektim. Devam etmeye karar verdim. Şimdi neler yaptım size kısaca onu anlatayım.
İlk olarak, önüme geçen senelerde çıkan matematik soru dağılımını aldım ve hangi konudan kaç soru çıkıyor, bunu tespit ettim.
Hangi konunun hangi konuyla bağlantılı olduğunu, bir konuyu anlamak için hangi konuyu anlamam gerektiğini ve bu konudan geçen senelerde kaç soru çıktığını tespit ettim. Karşıma çıkan tabloda derslerin karşılarına 1-3 arasında bir puan verdim. 1- hiç bilmiyorum, kendi başıma yapamam 2-kendi başıma çalışarak yapabilirim 3- konuyu biliyorum, direkt olarak soru çözmeye başlayabilirim, demekti.
Çıkan sonuç ise şöyleydi: tablodaki derslerin büyük bir kısmı 1'den, az bir kısmı 2'den, çok az bir kısmı da 3'ten oluşuyordu.
1 dediğim konuların önceliklerine baktım. Hangi konuyla ilgiliydi ve kaç soru çıkıyordu. Sonra 2 ve 3 dediğim dersleri de bu sıralamaya sokarak bir çalışma programı oluşturdum. Öncelik listem hazırdı. Ve kendime bir hedef koydum. İmkansız bir hedef olmayacaktı. Çok küçük bir hedefte olmayacaktı. Kişi kendisinin en iyi doktorudur derler ya kendimi en iyi tanıyan yine bendim ve ne kadar soru yapabileceğime yine ben karar vermeliydim. Hedefimi de belirlemiştim. Şimdi sıra teorik olarak planladığım bu eylem planını hayata geçirmeye gelmişti.
Sayısal sınıfta okuyan çok yakın bir arkadaşıma gittim ve konuyu açtım. Ondan yardım istedim. Onun da çok hoşuna gitti, çünkü tekrar etmek ona da çok iyi gelecekti. Önüne listeyi koydum ve bana yardımcı olabileceği dersleri belirledik. Onun eksik kaldığı konularda da okuldaki, dershanedeki öğretmenlerimden birebir ders talep ettim. Ama bir çok konuyu arkadaşımla halledebilecektik. Haftalık, aylık ve yıllık bir program oluşturdum. Şu kadar süre konu çalışacak akabinde test çözecek sonrasında da diğer konuya geçecektim. Bu belirlediğim plana sonuna kadar sadık kaldım. ( Ne zaman plandan uzaklaşsam kendi kendime cezalar verdim, planladığımdan öne geçtiğimde de küçük ödüller verdim kendime) Bir süre sonra kendi başıma da bazı konuları yapabildiğimi fark ettim. Denemelerde de matematik netlerim artmaya başlayınca bir öz güven oluştu ve motivasyonumu artırdı.
Sonuç mu? Sonuç olarak üniversite sınavında istediğim başarıyı fazlasıyla (
Sizi sıkmamak için fazla detaya girmedim. Ama aşağı yukarı sizler de kendi planınızı yaparsanız emin olun başarmamak için hiç bir sebebiniz kalmayacaktır.
Umarım bu başımdan geçen kısa hikaye, sizlere de bir yol haritası oluşturmanızda fayda eder. Şimdiden bol şans diliyor, kolay gelsin diyorum.
